آیا شخصیت آدمها تغییر میکنه؟ تغییر شخصیت چه تاثری روی تغییر در زندگی داره؟
شخصیت تو نه تنها ثابت نیست بلکه پویاست و از رفتارهات پیروی میکنه
اما چطوری؟
این حرف بر اساس دو مفهوم روانشناختی خیلی مهم بیان میشه:
۱. خودشناسی:
به این معنا که به عنوان یک فرد، خودت رو به همون روشی که بقیه رو ارزیابی و قضاوت میکنی، معرفی و تعریف میکنی.
مثلا اگر زود بیدار میشی، خودت رو به عنوان کسی که زود بیدار میشه تعریف میکنی. اگر مقاله آنلاین می نویسی خودت ررو نویسنده معرفی میکنی.
بنابراین دیدگاهت از خودت خیلی پیاست و براساس رفتارت نغییر میکنه؛پس همونطوری که رفتارت تغییر میکنه،شخصیت درک شده و تعیفت از خودت هم تغییر میکنه.
۲. پیش آگاهی:
به این معنا که افکار الزاماً به رفتار منجر نمیشن، بلکه رفتار هم میتونه به افکار منجر بشه. به عبارت دیگر، این آگاهی نشون میده که دنیای درونیت، دنیای بیرونیت رو تحت تأثیر قرار میده؛ بنابراین خلق ذهنی قبل از خلق فیزیکی اتفاق میفته.
اما رفتارها هم میتونن روی وضعیت درونیت، تأثیر بذارن.
اون چیزی که پیشآگاهی نشون میده، اینه که میتونی وضعیت درونیت رو با قرار گرفتن توی بعضی از محیطها (یا در برابر رفتارهای خاص) پیشبینی کنی.
بنابراین تغییر نه فقط از درون به بیرون، بلکه از بیرون به درون هم رخ میده.
در واقع، رفتارها بهطورکلی بیشتر از فکر و ذهن ما میان.
اعتمادبهنفس اون چیزی نیست که باعث عملکرد خوب میشه؛ بلکه عملکرد خوب هست که باعث اعتمادبهنفس میشه.
بهطور سادهتر اگر میخوای اعتمادبهنفس داشته باشی، کافیه تظاهر کنی که اعتمادبهنفس داری، حتی برای مدتی کوتاه.
چرا این مسئله مهمه؟ چون توی تغییر شخصیتت توانایی خیلی زیادی داره.
خیلی از افراد توی اوج موفقیت یکهو متوقف میشن یا توی یک حلقۀ تکرار از یک نقطه از راه پیشرفت، گیر میفتن.
اگه به بعضی از نویسندهها و موسیقیدانهای بزرگ و موفق توجه کنی، میبینی که خیلیهاشون این رو تجربه کردن که توی یک دوره از پیشرفت و موفقیتشون تقریباً هیچ حرف جدیدی برای گفتن نداشتن.
یا مثلاً گروههای موسیقی که خیلی قوی ظاهر شدن و توی همون نقطه موندن.
همین طور، بیشتر رستورانهایی که به موفقیت بالایی میرسن، معمولاً منو رو تغییر نمیدن.
توی این موقعیتها احتمالاً انگیزه از حالت تمایل به پیشرفت به حالت حفظ موفقیتهای کسب شده تغییر میکنه.
چه جوری میشه تشخیص داد که توی یک نقطه موندیم یا در حال پیشروی هستیم؟
بهصورت کلی، اگر در حال تلاش برای پیشرفت جایگاه فعلی هستی، در حال پیشروی هستی.
اگر به حفظ جایگاهت یا حفظ منافع موجود، هستی؛ در واقع توی یک نقطه از موفقیت یا حالت اجتناب گیر کردی.
توی حالت پیشروی، بیشتر ریسک میکنی، کمتر به خطرات فکر میکنی، آمادگی برای شکست رو داری و با قدرت بهسمت جلو حرکت میکنی.
وقتی توی حالت اجتناب هستی، کمتر به منافع بالقوه اهمیت میدی و بیشتر روی خطرها تمرکز میکنی، تمایلی برای مواجهه با این خطرات رو نداری؛ بهجای اینکه با مشکلاتی که به سمتت میاد روبهرو بشی، سعی میکنی از خودت در برابر این مشکلات محافظت کنی.
توی یکی از مستندهای نتفلیکس به نام chef’s table، زندگی برجستهترین آشپزهای جهان رو بررسی میکنه.
تو یکی از قسمتهای ویژه، بهترین آشپز آسیا، گاگان آناند، با جسارت کامل تمام منوی خودش رو از اول میچینه؛ اون هم وقتی منوی فعلیش توجه زیادی از سمت مشتریان به خودش جلب کرده.
حالا چرا این مسئله جالبه؟
چون اساساً یک رستوران، بر اساس منو و فضاش، شناخته و معروف میشه.
باتوجه به اینکه این رستوران و این آشپز توی شرایط درجهیک قرار داشتن، منطقی بود که گاگان وضعیت رستوران خودش رو توی حالت فعلی حفظ کنه؛ اما این کار رو انجام نداد؛ در واقع گاگان اجازه نداد موفقیت الانش باعث توقفش توی این مسیر بشه.
هرچند واقعاً سخته که بخوای چیزی رو که ساختی، تخریب کنی یا ازش دور بشی، اما آفرینندۀ واقعی هیچوقت از گسترش مرزهای خلاقیت دست نمیکشه و از بازسازی دوباره، نمیترسه.
فرض کن توی کاری عالی شدی؛ باید از تواناییهای جدیدی که بهدست آوردی، استفاده کنی تا توی یک کار دیگه، عالی بشی.
تصور اینکه آدمها فقط توی یکچیز خاص استعداد دارن، موجب شده که دیدگاه ثابتی نسبت به خودشون داشته باشن.
هیچ کار واحدی وجود نداره که تو فقط برای انجام اون متولد شده باشی.
وقتی توی کاری مهارت پیدا کردی، میتونی از چیزهای جدیدی که یاد گرفتی، برای ماهر شدن توی یک کار دیگه استفاده کنی.
توی این راه، هیچوقت توی اوج نیستی و همیشه در حال رشد و تکامل بهعنوان یک فرد هستی.
چالش ٣٠ روزه
با توجه به اینکه شخصیت پویا و قابل شکلدهی هست، فرصت این رو داری که دوباره خودت رو تعریف کنی. تنها کاری که باید انجام بدی، اینه که بهصورت مستمر و متمرکز، رفتار خودت رو شکل بدی.
میتونی این کار رو بهصورت چالش ۳۰ روزه انجام بدی.
اون کاری که همیشه میخواستی انجام بدی، ولی ندادی، چیه؟
اون چیزی که تو رو میرسونه به جایی که میخوای باشی، چیه؟
این چالش ٣٠ روزه، میتونه برای ورزش باشه که قطعاً تغییرات فوق العاده ای ایجاد میکنه.
میتونه مواجهه با ترسی شدید باشه یا ٣٠ روز فیلمبرداری و… .
هرچیزی که هست، برای ۳۰ روز این کار رو انجام بده. مطمئناً شخصیتت رو تحت تأثیر قرار میده و تغییر میکنی؛ ترسهات از بین میره و با رفتارهای جدیدت تطبیق پیدا میکنی.
آیا در طول این مسیر با احساسات منفی مواجه میشی؟ با مقاومت و ترس زیادی روبهرو میشی؟ یا ممکنه بخوای بیخیال این چالش بشی؟
احتمالاً جواب همۀ این سؤالات بله هست.
اما همین باقی موندن توی این مسیر و ادامه دادن هست که تو رو از یکی دیگه متمایز میکنه و این اقدام بزرگی توی پیشرفتت خواهد بود.
به نظرت ۳۰ روز دیگه کجایی؟
۳۰ روز دیگه شخصیتت چه شکلی می شه؟
اکسیدو برای بهتر بودن