اهمال کاری و به تعویق انداختن کارها از آغاز تمدن مدرن وجود داشته. توی این مقاله راه های مبارزه با اهمال کاری و به تعویق انداختن کارها رو توضیح میدیم.
یه چیز جالب دربارهٔ اهمال کاری اینه که هممون میدونیم مضره؛ اما نمی تونیم ازش دست بکشیم.
کی واقعاً دوست داره کارهاش رو به تعویق بندازه؟
هیچکس از این کار لذت نمیبره؟
مثل وقتایی که در طول ترم درس خوندن را به تعویق میاندازی و یک هفته قبل از امتحانات، با خودت میگی چرا زودتر شروع نکردم.
هزینههای به تعویق انداختن
تحقیقات نشون داده که وقتی کارها رو به تعویق میندازی، توی کوتاه مدت احساس بهتری داری؛ اما توی درازمدت این طور نیست و رنج می بری.
اصلاً اهمیتی نداره که چرا این کار رو می کنی. بعضیها از شکست میترسن؛ بعضیها دقیقه نودی هستن و بعضیها فشار حاصل از زمان کم رو دوست دارن.
اما وجه مشترک همۀ این اهمال کاریها اینه که مجبور میشیم در عوضشون، بهایی رو پرداخت کنیم.
یک سری از هزینههایی که باید پرداخت بشه، شامل:
- افسردگی
- به وجود اومدن باورهایی در مورد خودت که نادرست هستن
- اعتمادبه نفس پایین
- استرس و اضطراب
اهمال کاری، نشونۀ ضعف خود تنظیمی هست؛ در حدی که محققها به تعویق انداختن کارها رو با مصرف الکل و موادمخدر مقایسه میکنن.
اهمال کاری عادتی هست که بدون اینکه بدونی، خیلی آروم وارد زندگیت میشه.
تا حالا شده بخوای کار یا ایدهای رو استارت بزنی؛ اما در طول مسیر همه چیز اشتباه پیش بره و چیزهایی مثل حواس پرتیها، ایدههای دیگه، فرصتهای دیگه، شکستها و… مانع انجامش بشن؟ و نتیجه این باشه که هیچوقت چیزی انجام نمیشه.
غلبه به اهمال کاری
شواهد نشون میده، افرادی که اهمال کاری میکنن؛ از این کار لذت میبرن؛ تا زمانی که فشارهای بیرونی مثل تموم شدن مهلت تحویل پروژه، بهشون وارد بشه و اونها رو مجبور به انجام کار کنه. این اتفاق به دلیل عدم وجود خودکنترلی و وابستگ بودن به نیروهای بیرونی برای ایجاد انگیزه برای انجام کار هست.
خودتنظیمی، خودکنترلی و اراده، چیزهایی هستن که ما بیش از حد براشون ارزش قائلیم.
ما توی ذهنمون نابغه هستیم؛ اما وقتی نوبت به کار میرسه، از بین میره. اگر اهمالکار باشی؛ نمیتونی جلوی این اهمال کاری رو بگیری و توی کارها، تأخیر ایجاد میکنی؛ چه کار کوچیکی باشه و چه کار بزرگ.
همه آدمها از بیرون اومدن از منطقه امن شون میترسن. اصلا به همین خاطر هست که بهش میگن منطقه امن.
برای یک حرکت جسورانه نیاز به شجاعت زیادی هست. حقیقت اینه که اهمال کاری هیچ ربطی به اون کاری که داری انجام میدی نداره.
لحظاتی بین شروع و پایان یک کار وجود داره که ما بهشون میگیم شیب تعویق، این لحظات همون جاهایی هستن که تسلیم میشی و دقیقاً توی همین لحظات هست که از صعود دست میکشی.
وقتی یه کاری رو شروع میکنی؛ هیجان زدهای؛ متمرکزی؛ اما بعد از گذشت مدتی، با خودت می گی اول اینستاگرامم رو چک کنم، بعد به کارم میرسم.
همهچیز از همینجا شروع میشه.
بعد میگی یه قسمت از سریالم رو ببینم، یه ویدئوی یوتیوب و حالا یه کار دیگه و به همین ترتیب ادامه پیدا می کنه.
و همیشه اینطوری تموم میشه که با خودت میگی «آخرین باره که وقتم رو هدر میدم.»
اینجا اراده، کمکی بهت نمیکنه؛ چیزی که بهت کمک میکنه چهارچوب و نظمه.
اگر میخوای اهمال کاری رو بذاری کنار نیاز به یک نظم و چهارچوب داری. بیشتر آدمها از این روتین و نظم، فراری هستن؛ چون دوست دارن آزادی داشته باشند.
متأسفم که ناامیدت میکنم اما آزادی دشمن توئه. حقیقت اینه که اگر میخوای کارها انجام بشن، به قوانین نیاز داری.
چه چیزهایی میتونه موثر باشه؟
- تعیین ددلاین
- داشتن افرادی که بهشون پاسخگو باشی
- کار کردن یا درس خواندن توی فواصل زمانی
- روزی ۳۰ دقیقه تحرک و ورزش
- رژیم غذایی سالم
- از بین بردن عوامل حواس پرتی
- از همه مهمتر داشتن انگیزۀ درونی
اگر همۀ این ها رو با هم اجرا کنی، در نهایت میتونی اهمالکاری رو کنار بذاری.
ددلاین ضرورت و اولویت ایجاد میکنه
پاسخگویی، مسئولیت
کار کردن توی فواصل زمانی، تمرکزت رو بهبود می بخشه
ورزش و رژیم غذایی سالم انرژیت رو زیاد میکنه
حذف عوامل حواسپرتی وسوسهها رو از بین میبره.
بعد از این ها میتونی اهمالکاری رو پشت سر بذاری.
اما اگر انگیزه درونی وجود نداشته باشه، هیچ کدوم از این روشها نمیتونه بهت کمک کنه.
حالا برای اینکه به انگیزه پی ببریم، چه کار باید کرد؟ خیلی سادست باید از خودت بپرسی چرا این کار رو می کنی؟
اگر جوابش رو نمیدونی،خودت باید براش ارزش بسازی.
اگر بدونی که چرا کاری را انجام میدی، حتی بیاهمیتترین کارها هم قابل تحمل خواهند بود.
و این بهخاطر داشتن یک دید کلی هست. پس بهجای فرورفتن توی یک کار، یک قدم به عقب بردار و به دلیل انجام اون کار فکر کن و به این روشهایی که گفتیم، اعتماد کن و اهمالکاری رو کنار بذار.
مرتبط:
سایز مقالات درباره اهمال کاری رو میتونی توی دسته «اهمال کاری اکسیدو» مطالعه کنی