از زندگی کسالت بارت خسته شدی؛ تصمیم می‌گیری مسیر رشد و موفقیت رو طی کنی؛ توی گوگل سرچ می‌کنی و کلی مقاله در مورد توسعه فردی پیدا می‌کنی.
یک TODO LIST بلند بالا می‌نویسی که شامل تنظیم ساعت بیداری و خواب، وعده‌های غذایی سالم، ورزش، کتاب خوندن و … هست.
تا اینجای کار مشکلی وجود نداره، مشکل از نوع اجرای این برنامه‌ت شروع می‌شه.
اونجا که تمام تلاشت رو فقط برای تیک زدن این TODO LIST میذاری؛ همه چیز خراب می‌شه.
یعنی چی؟
یعنی به واقعیت خودت رو توی این برنامه توجه نکردی؛ مثلا درحالی که چشمات بسته‌ست یا حواست یه جای دیگه‌ست ده صفحه کتابی که تعیین کردی رو می‌خونی؛ فقط برای اینکه لیستت رو تیک بزنی و بعدش گوشیت رو برمیداری و اسکرول می‌کنی و یهو به خودت میایی و میبینی ساعت ۲ شبه و از ساعتی که برای خواب تعیین کردی، خیلی گذشته.
البته این‌ها به این معنی نیست که نوشتن TODO LIST کار بیهوده‌ایه یا نباید یک الگوی خاصی داشته باشی، در ادامه بهت می‌گم چیکار باید بکنی.
مسیر رشد
همه آدم‌ها دوست دارن بهتر باشن،اما فقط بعضیاشون جرات دنبال کردن این مسیر رو دارن. بخشی از مسیر رشد،داشتن روتینه.
آدم‌ها روتین رو دوست دارن اما همیشه راحتی رو ترجیح می‌دن.
بعد از اینکه چند بار تلاش کردی لیستت رو تیک بزنی و موفق نشدی بهش پایبند بمونی، به خودت میگی اصلا چرا باید این‌کارها رو انجام بدم و زندگی رو برای خودم سخت کنم؟ و دوباره برمی‌گردی به زندگی کسالت بارت.
این رو بدون جایی که راحتی هست، رشد وجود نداره.
گول نصیحت‌ها رو نخور
بعضی‌ها ترجیح می‌دن زندگی راحتی داشته باشن، اما افرادی هم وجود دارن که خواهان زندگی سالم‌تر و پردرآمدتر باشن.
این افراد راحتی امروز رو کنار می‌ذارن تا ۵ سال بعد زندگی بهتری داشته باشن؛ اما حتی این افراد هم همچنان ناراضین.
این ناراحتی از کجا سرچشمه می‌گیره؟
فرض کن بهترین مقالات توسعه فردی مثل: ۱۰ راه برای بهتر بودن از بقیه – ۵ راه برای بهره‌وری بیشتر – زندگی رواقی و کشف خودت و… رو پیدا کردی و مطالعه کردی،حالا می‌خوای زندگیت رو سروسامون ببخشی.
اول باید بدونی که قطعا این چیز‌ها به دردت میخورن اما به این معنی نیست که روی تو جواب می‌دن.
تو هیچوقت نمیتونی به یک میمون، پرواز رو یاد بدی یا یک پرنده رو مجبور کنی صدای پارس سگ دربیاره.
این مقالات که شامل نصیحت‌های زیادی برای زندگی بهتر هستن، نهایتاً می‌تونن راهی باشن برای کشف اون چیزی که برای تو بهتر کار می‌کنه.
اما تو معمولاً به جای اینکه راه خودت رو پیدا کنی، قوانین بقیه رو دنبال می‌کنی و وقتی نتیجه رو به دست نمیاری، احساس ناامیدی می‌کنی.
مثلاً ممکنه برای تو تکنیک پومودورو(pomodoro) کار کنه اما نه به روشی که بقیه میگن.
این تکنیک می‌گه: ۲۵ دقیقه کار کن و ۵ دقیقه استراحت؛ اما ممکنه زمانی که تو میتونی وارد حالت فلو بشی طولانی‌تر باشه بنابراین تا وارد فلو می‌شی زنگ پایان ٢۵ دقیقه به صدا درمیاد و تو مجبوری استراحت کنی.
میتونی از این تکنیک استفاده کنی اما با قوانین خودت.
یعنی وارد حالت فلو بشی و هر وقت احساس خستگی کردی، اونجا استراحت کنی؛ ممکنه این زمان برای تو یک تا دو ساعت کاری باشه.
هرکاری که بهت میگن رو انجام نده
ما با یک عالمه ترفند و راهنمایی برای زندگی بهتر احاطه شدیم.
اما با تمام تلاشی که برای پیروی از این راهکارها انجام می‌دیم، اغلب‌اوقات متوجه می‌شیم که به اون چیزی که می‌خواستیم توی مسیر رشد بهش برسیم، نرسیدیم. چرا؟ چون ما واقعیت خودمون رو توی کار قرار نمی‌دیم.
از خودت بپرس وقتی اون کتاب رو می‌خونی به این دلیله که دوسش داری یا فقط به این دلیله که بهت گفتن؟
کاری که داری انجام میدی رو دوست داری یا فقط به این دلیله که بهت گفتن؟ و…
بهتر کردن خودت به این معنی نیست که همه چیزایی که تو رو تو کرده، تغییر بدی.
به جای تثبیت TODO LIST بی‌پایان روی اصل چیزی که می‌خوای بهش برسی تمرکز کن.
دوست داری چجور آدمی باشی؟
چه ارزش‌هایی رو برای خودت میبینی؟
با هماهنگ کردن اعمالت با ارزش‌ها و اولویت‌های اصلی میتونی احساس هدفمندی و تحقق پرورش خودت رو داشته باشی؛ که این خیلی فراتر از انجام یک سری کارها و وظایف سفت و سخته.
بهت میگن «بهتر شو»؟ فراموشش کن
بقیه به ما میگن بهتر شو؛ اما این یعنی چی و چه کسی حق داره بهترین رو تعریف کنه؟
بهتر بودن به معنای بیشتر کار کردن یا به معنای غذای سالم‌تر خوردنه؟
یا به معنای اینکه مثل ربات کار کنی یا حتی برنامه‌ای برای تنفس عمیقت داشته باشی؟
بهتر بودن زمانی خوبه که از درون نشئت بگیره نه از عوامل خارجی.
تعریف بهتر برای هر شخص متفاوته؛ بنابراین راهکارهای بقیه برای بهتر بودن رو توی زندگی خودت اعمال نکن.
مانع، خود راهه
چالش‌ها و موانع مسیرت، تو رو توی مسیر بهبود کمک می‌کنه.
هر مانع فرصتی برای یادگیری و تکامله.
با پذیرفتن این موضوع که زندگی غیر قابل پیش‌بینی و به‌هم‌ریخته‌ست، میتونی انعطاف‌پذیری و قدرتت رو بهبود ببخشی، این کار، بالاتر از هر مفهوم سطحی از بهتر شدنه.
پیدا کردن تعادل
یادت نره توی مسیر بهتر شدن، باید خودت رو با همه کم و کاستی‌هات قبول کنی.
خیلی از افراد انتظارات غیر واقعی برای خودشون در نظر می‌گیرن و وقتی که این انتظارات برآورده نمی‌شه، خودشون رو تنبیه می‌کنن.
توی این مسیر باید حواست به بهتر و بهتر شدن باشه اما باید یاد بگیری که خودت رو دقیقاً همون شکلی که هستی بپذیری، نقاط ضعفت، زیبایی‌های تو هستن.
اینکه بعضی از روزها انرژی فوق العاده‌ای داری و بعضی روزها فقط می‌خوای توی تخت خوابت بمونی، هیچ اشکالی نداره؛اما با تنبلی نباید اشتباه بگیری.
زندگی رقص ظریفی بین رشد و پذیرشه و پیدا کردن این تعادل کلید اصلی پیشرفته.
قدر ویژگی‌های عجیب و غریب خودت رو بدون
این ویژگی‌ها، چیزهایی هستن که تو رو از بقیه منحصر به فرد می‌کنه، پس به جای اینکه ازشون خجالت بکشی، قدرشون رو بدون.
میتونی این ویژگی‌های خودت و خوبی‌هاشون رو یه جا بنویسی و روزهایی که احساس خوبی نداری، این‌ها رو نگاه کنی.
این زندگی، زندگی توئه؛ مسیر، مسیر رشد توئه.
میتونی از راه‌ها و روش‌های بقیه کمک بگیری اما باید قوانین تو حاکم باشه.
با خودت مهربون باش؛ تو مهترین چیزی هستی که توی این زندگی داری.
