به وضعیتی که فکر میکنی برای هیچکاری وقت کافی نداری و همه کارهات رو تندتند انجام میدی، بیماری عجله میگن.
اون وضعیتی که همه کارها روی سرت آوار شدن و توی ذهنت میچرخن و میچرخن.
معمولا توی این حالت استرس زیادی رو تحمل میکنی و کلی جزئیات مهم رو از دست میدی؛ مهمتر از اون، از هیچکاری لذت نمیبری و با کوچیکترین مشکل، آشفته میشی.
بیماری عجله به معنای مبارزه مداوم و تلاش بیوقفه برای رسیدن به چیزهای بیشتر توی زمان کمتر هست.
آدمهایی که از بیماری عجله رنج میبرن، سریع فکر میکنن، سریع حرف میزنن، سریع عمل میکنن و مولتی تسک هستن.
چه چیزی بیماری عجله رو ایجاد میکنه؟
احتمالاً فردی که بیماری عجله داره رو با برنامه زمانی خالی پیدا نمیکنی.
این افراد معمولاً مسئولیتپذیر و سختکوش هستن اما بیشتر از اون چیزی که میتونن و زمان دارن، مسئولیت میپذیرن.
این افراد به صورت مداوم نگران این هستن که اگر به یک درخواستی سریع جواب ندن، ممکنه معامله رو از دست بدن.
نمیتونن به کاری نه بگن و فکر میکنن همیشه باید در دسترس باشن.
درواقع بیماری عجله نوعی عادته.
بیماری عجله چه اثراتی داره؟
معمولاً پرکار بودن به عنوان یه مزیت در نظر گرفته میشه اما وقتی به بیماری عجله تبدیل بشه، میتونه پیامدهای جدی داشته باشه.
توانایی کنترل افکارت رو نداری و کاراییت کاهش پیدا میکنه؛ بنابراین اشتباهات زیادی انجام میدی و کیفیت کارت میاد پایین.
بیماری عجله در طولانی مدت باعث مشکلات سلامتی مثل افسردگی و خستگی بیش از حد میشه؛ حتی ممکنه روی روابط شخصیت تاثیر بذاره.
عادت کار عجلهای باعث میشه توی حالت تحریک بیش از حد حبس بشی؛ بنابراین اکثر اوقات خسته، مضطرب و مستعد عصبانیت هستی.
۸ راه برای غلبه بر بیماری عجله
اگرچه ممکنه رهایی از بیماری و عادت عجله سخت باشه اما امکان پذیره.
در واقع باید هدفت رو از تلاش برای کار بیشتر به کار هوشمندانهتر تغییر بدی.
این ۸ استراتژی رو به سه قسمت عمل محور، پذیرش محور تقسیم میکنیم.
استراتژیهای عمل محور
این استراتژیها وقتی مفید هستن که بتونی وضعیت رو تغییر بدی.
۱. ازخودت بپرس که چرا از تو خواسته شده که این کار رو انجام بدی؟
اگر کسی بهت بگه از یک ارتفاع بپر، چی میگی؟
احتمالاً ازش میپرسی چرا؟ از چه ارتفاعی؟
بیماری عجله ممکنه به دلیل بله گفتن زیاد به درخواستهای بقیه باشه.
منطق پشت چیزهایی که ازت خواسته میشه رو بپرس تا بتونی مودبانه به کارهایی که خارج از شرح وظایفت هستن یا برای اونها وقت نداری، نه بگی.
وقتی نه بگی، فضایی خواهی داشت تا کارهایی که واقعاً مهم هستن رو بهتر انجام بدی.
۲. در مورد اون چیزی که به عهده بقیهست، قاطعانهتر عمل کن.
اگرفکر میکنی عجلهت ناشی از اینه که بقیه وظایف خودشون رو به درستی انجام نمیدن، خیلی مستقیم اما با شیوه درست و مثبت بهشون واضح توضیح بده و مشخص کن که چه کسی مسئول چه وظایفی هست؛ با این کار از انجام کارهایی که مال بقیهست، جلوگیری میکنی.
٣.مولتی تسک بودن رو بذار کنار
مولتی تسک بودن باعث هرج ومرج ذهنی میشه.
نمیتونی بهترین توانایی خودت رو برای انجام کارها بذاری یا اصلاً نمیتونی کار رو تموم کنی.
- مرتبط: روی یک چیز کار کن
به جای این کار روی یک چیز تمرکز کن و همون یک کار رو خوب انجام بده.
تمرکز روی یک چیز باعث میشه اون کار رو به بهترین شکل و بدون عجله انجام بدی.
۴. کارهات رو اولویت بندی کن.
اولویتبندی یک مهارت خیلی مهمه؛ بهخصوص برای زمانهایی که تحت فشاری.
اولویتبندی باعث نظم، آرامش، ایجاد فضا و کاهش استرس میشه.
۵. روی مهارتهای مدیریت زمانت کار کن
مدیریت خوب زمان، بهت این امکان رو میده تا کارهات رو به بهترین نحو ممکن انجام بدی و برای کارهایی که نتایج مطلوبی ندارن، وقت نذاری و حذفشون کنی.
- مرتبط: مدیریت زمان در افراد ADHD
استراتژیهای پذیرش محور
این استراتژیها وقتی مفیده که قدرت تغییر موقعیت رو نداری.
۶. استراحتهای کوتاه داشته باش.
کار کردن بیوقفه اصلاً خوب نیست؛ نه برای خودت و نه برای کارت.
همه ما نیاز به زمانی برای استراحت داریم تا خودمون رو بازیابی کنیم و وظایفمون رو بررسی کنیم.
استراحتهای منظم، حتی شده درحد کشش بدنی، میتونه بهت کمک کنه که آروم بشی و فکرت رو جمعوجور کنی.
قبول کردن پروژههای سبک هم میتونه بهت کمک کنه که فشار رو برای مدتی از روی خودت برداری و برای پروژههای بعدی آماده بشی.
۷. مرخصی بگیر و استراحت کن.
اگر عادت داشته باشی که همش در حال انجام یک کاری باشی، ممکنه این کار برات سخت باشه؛ اما مزایای خیلی زیادی داره. یک یا دو هفته سرگرمی و آرامش، اضطرابت رو کم میکنه و بهت اجازه میده تا اولویتهای خودت رو مجدداً بررسی کنی.
۸. کمک بگیر.
پاتنر، همکار یا خانوادهت میتونن خیلی عالی پشتیبانیت کنن. پیدا کردن پشتیبانهای قوی، راه خوبی برای اشتراک گذاری نگرانیها و مسئولیتهاست و جلوی تبدیل شدن به یک آدم پرکار و عجول رو میگیره.
نکته:
هروقت احساس فشار زیادی کردی، سعی کن بببینی و بپذیری که روی چه چیزهایی کنترل داری و روی چه چیزهایی نه.