شرم و احساس گناه، انعکاسی از تروما روحی هستن.
معمولاً فرد این احساسات رو توی خودش پنهون می‌کنه و بقیه قادر به دیدنش نیستن.
پنهون کردن این احساسات به معنی از بین رفتنشون نیست؛ بنابراین علائم این احساسات وجود دارن.
تروما روحی
تروما روحی مثل آبسه داخلی بدن، قابل مشاهده نیست.
با اینکه این نوع از آبسه رو با چشم نمی‌بینی اما بدنت می‌دونه که همچین چیزی وجود داره و علائمی مثل تب، بی‌خوابی، احساس ناراحتی و… رو نشون می‌ده.
وقتی دنبال درمان بری و متوجه بشی آبسه داخلی داری؛ تازه میفهمی که چرا هیچ‌وفت احساس خوبی نداشتی و بی‌حال بودی.
بعد از تشخیص هم نمی‌تونی ولش کنی تا خودش خوب شه یا بخوای فراموشش کنی بلکه باید جراحی انجام بدی تا بهبود پیدا کنی.
آبسه داخلی یک مثاله برای درک اینکه تروما روحی توی ذهنمون چیکار می‌کنه.
اگر تروما روحی رو توی ذهنت نگه داری، به طور مداوم احساس گناه و شرم می‌کنی و متاسفانه هیچ کسی هم جز خودت متوجهش نمی‌شه.
فردی که علائم تروما داره لزوماً باعث آزار دیگران نمی‌شه؛ ممکنه فرد خیلی مهربون و هوشیار باشه اما از درون مضطرب باشه یا عملکرد پایینی داشته باشه یا شاید هم زودتر عصبانی بشه، حتی ممکنه احساس افسردگی و بی‌خوابی داشته باشه.
سندروم پس از تروما
در این سندروم معمولاً می‌تونیم تغییرات رو توی خودمون تشخیص بدیم؛ مثلاً اضطراب بالا یا خلق و خومون پایین و همچنین تغییرات شدید خواب، سلامت جسمانی و به دنبال این‌ها میزان احساس راحتی ما توی دنیا تحت تأثیر قرار می‌گیره.
بعد از تروما روحی در رفتارمون ایجاد می‌شه که صرفاً ناشی از احساس متفاوتی هست که به وجود میاد؛ وقتی حالات متفاوتی رو تجربه می‌کنیم و رفتارهای متفاوتی رو هم نشون می‌دیم.
این سندروم می‌تونه انواع مختلفی از اضطراب‌ها رو برامون بالا بیارن.
چرا بعد از تروما روحی احساس گناه می‌کنیم؟
در واقع احساس شرم برای این به وجود میاد که رفتاری اصلاح بشه.
وقتی اتفاق بدی میفته، از درون احساس بیزاری می‌کنیم و احساس گناه و شرم ایجاد می‌شه؛ بعدش شروع می‌کنیم به معنی کردن این شرم ؛ بعد از اون داستانی می‌سازیم که این احساس گناه منطقی به نظر بیاد بنابراین خودمون رو توش مقصر می‌دونیم و این‌کار رو هی تکرار می‌کنیم؛ اما باید بدونیم که احساس شرم بعد از یک اتفاق بد، کاملاً طبیعیه.
مرتبط:
