شرم از بدن: انتقاد از خودمون یا دیگران درمورد ظاهر.
ما توی جامعه‌ای زندگی می‌کنیم که روی ظاهرمون وسواس زیادی وجود داره و اشکالی نداره که فردی یکی دیگه رو به هر دلیلی قضاوت کنه.
- چاق بده
- پوست تیره زشته
- کوتاه قد بودن شرم‌آوره
- لاغر مریضه و خیلی چیزهای دیگر
این نگرش‌ها چیزهایی هستن که ما هر روز در مورد بدنمون پرورش می‌دیم.
استانداردها
خیلی از ما، قربانی شرم از بدن، به‌خصوص از طریق سوشال مدیا، هستیم.
وقتی ما نتونیم استاندارهای زیبایی رو رعایت کنیم، روی تصور و درکی که از خودمون داریم تأثیر می‌ذاره و باعث می‌شه خودمون رو کمتر دوست داشته باشیم.
لاغر بودن بد و چاق بودن غیرقابل قبوله.
اگه کسی خیلی تیره یا خیلی روشن باشه، باید مسخره‌ش کرد.
اگر خیلی قدت بلند باشه یا خیلی کوتاه باشی، قطعاً توی جامعه قابل قبول نیستی.
ما از داشته‌های خودمون راضی نیستیم و همیشه دوست داریم خودمون رو با بقیه مقایسه کنیم.
تو منحصربه‌فردی
هر فردی توی این سیاره، یک بدن منحصربه‌فردی داره.
انسان کلماتی رو اختراع کرد که این ساختارها و تیپ‌های متفاوت بدن رو به صورت چاق، لاغر، قد بلند، قد کوتاه، لاغر، تیره، روشن و غیره توصیف کنه .
این خودمون هستیم که به این کلمات بار معنایی خوب/ بد می‌دیم.
اگر خودت رو با یکی دیگه مقایسه می‌کنی، همیشه یه چیز رو یادت باشه، شما دوتا فرد متفاوت هستین؛ از نظر روحی،جسمی، محیط‌ها، افکار، دیدگاه‌ها و روش‌های زندگیتون. هیچ وقتی نمی‌تونی دو نفر رو با دو روح متفاوت مقایسه کنی.
تصویر بدن مفهوم مهمیه که زندگی روزمره خیلی از افراد رو تحت تأثیر قرار می‌ده. مردم معمولاً بدنشون رو با بدن ایده‌آل مردان و زنان توی رسانه‌ها مقایسه می‌کنن.
به‌جای مقایسه بدنت با بقیه، باید به بدن خودت افتخار کنی چون مهم نیست چه اندازه، شکل، جنسیت، نژاد یا قومیت هستیم؛ همه ما به روش خودمون زیباییم؛ باید دنبال این زیبایی‌ها بگردیم و اون‌ها رو ببینیم.
اعتمادبهنفس
بعضی از مردم فکر می‌کنن که سالم بودن و تلاش برای شروع و ادامه یک سبک‌زندگی سالم‌تر باید کافی باشه، اما چیزی که افراد رو به تلاش برای سالم‌تر زندگی کردن سوق می‌ده، شرم از بدن نیست؛ بلکه این اعتمادبه‌نفسی هست که باور دارن که می تونن این کار رو انجام بدن.
اون‌ها می‌خوان سالم‌تر باشن و مهم نیست که چه نوع بدنی دارن، در درون همیشه همون فرد می‌مونن.
تصور از خودمون و اعتمادبهنفس باید ما رو بیشتر به دیدن ارزش‌هامون سوق بده، ارزشی که به نوع بدنمون بستگی نداره.
باید بتونیم راحت و با اعتمادبهنفس توی پوست خودمون باشیم، نه به‌خاطر ظاهرمون، بلکه باید به‌خاطر اون‌چیزی که درونمون هست، خودمون رو دوست داشته باشیم.
در دنیایی که توی اون شرم از بدن رایجه و مردم اغلب تحت فشار قرار می‌گیرن، اعتمادبهنفس کلید یک زندگی شاد، سالم و موفقه.
به جای شرمندگی و قضاوت، افراد باید ایده اعتمادبهنفس رو ترویج بدن؛ چون اعتمادبهنفس یک فرد رو به حرکت درمیاره.
اعتمادبهنفس این امکان رو می‌ده که اون‌ها ببینن که بیشتر از یک بدن هستن؛ آدم‌ها بااحساسات،آرزوها و امیدها وجود دارن.
اعتمادبهنفس مفهومی هست که افراد رو تشویق می کنه به اون‌چیزی که هستن، افتخار کنن و خودشون رو باور کنن و بدون توجه به بدنی که توش زندگی می کنن، خودشون رو دوست داشته باشن.
وقتی از گوش دادن به اون‌چیزی که بقیه فکر می‌کنن دست برداری، درنهایت می تونی ارزش خودت رو ببینی و خودت رو دوست داشته باشی؛ این کلید همه چیزه.
اجازه نده کسی درموردت قضاوت کنه؛ ممکنه کامل نباشی، اما منحصربه‌فردی.
خودت رو دوست داشته باش. اگر تو خودت رو دوست نداشته باشی،کی می‌تونه اینکار رو بکنه؟
